Bugün şiir yazılacak bir gün değil. Bırak şiirlerde onun adını aramayı. Bırak çalan her platonik şarkıda geçmişi tazelemeyi. Sen hak etmiyorsun! Hem sen elinden gelen her şeyi yaptın. Yalnız bırakıldın, ıslandın, aldatıldın. Her defasında onu affetme girişiminde bulundun. Şimdi de geçmişin sayfalarını karıştırıp göz yaşı döküyorsun. O seni düşünmüyor bile. Kim bilir belki de şu an gözleri başka bir adamın gözlerinde, gülümsemesi an meselesi.
Bugün her şeyin değiştiği gün. Sen uzaktan izleyen o acı adam değilsin! Sen sevilmeyi hak eden ama asla sevilemeyecek olan adamsın. Neden mi böyle söylüyorum? Bizim gibi adamlar sevilmez çünkü. Biz; ilgi gösteren, onu koruyan, canı acıdığında dünyayı yakabilecek adamlarız. Biz sevilen taraf değil; seven tarafız. "Nolacak" dersin. "Biri gitti hepsi de gidecek değil ya" diye fısıldarsın kendi kendine. Hepsi gidecek arkadaş! Nereden mi biliyorum? Yaşadım. Kim olursa olsun sevdiğini hissettirdiğin an yalnız kalmaya mahkum oluyorsun. Her defasında yalnızlıktan kurtuldum diyorsun ama o yalnızlık hiçbir yere gitmiyor. En çok ne koyuyor biliyor musun? Bir kez aşık olduysan eğer eski insan olamıyorsun. "Bir bara gideyim. Bir kadınla tanışıp o gece eve götürürüm" diyebilecek adam olamıyorsun. Seni seven, seni hisseden insanları bile üzemiyorsun. Çünkü "üzülmek nedir?" en iyi sen biliyorsun. Değişme vakti arkadaş. Her şeyi geride bırakıp yeni biri olmanın ilk adımı bugün. Bırak insanları düşünmeyi. Onlar üzülecek diye yıllarca kendine eziyet etmeyi de bırak. Güçlüsün, biliyorum. Her acıyı kaldırabilecek kadar umutların var senin. Ama bırak. Bugün yalnızlıktan kurtulma günü olsun. Her şeyi kendin için yaşa. Bahar bir kez de senin için gelsin. Rüzgar senin gülümsemen için dans etsin. Ya sevmeyi öğren ya da sevmeyi bırak. Ben sevmeyi bıraktım. Çünkü ne kadar sevmeyi öğrenmek için çabalasam da başaramadım. Bugün kendine bir yol seç. Ve nefesin kesilircesine kadar koş. Bugün geçmişten vazgeçtiğimiz, kadehlerimizi son bir kez karanlığa kaldırdığımız gün. Bu geçmişe son mektubumdur. Yaşanmışlıklara selam olsun.
Bugün her şeyin değiştiği gün. Sen uzaktan izleyen o acı adam değilsin! Sen sevilmeyi hak eden ama asla sevilemeyecek olan adamsın. Neden mi böyle söylüyorum? Bizim gibi adamlar sevilmez çünkü. Biz; ilgi gösteren, onu koruyan, canı acıdığında dünyayı yakabilecek adamlarız. Biz sevilen taraf değil; seven tarafız. "Nolacak" dersin. "Biri gitti hepsi de gidecek değil ya" diye fısıldarsın kendi kendine. Hepsi gidecek arkadaş! Nereden mi biliyorum? Yaşadım. Kim olursa olsun sevdiğini hissettirdiğin an yalnız kalmaya mahkum oluyorsun. Her defasında yalnızlıktan kurtuldum diyorsun ama o yalnızlık hiçbir yere gitmiyor. En çok ne koyuyor biliyor musun? Bir kez aşık olduysan eğer eski insan olamıyorsun. "Bir bara gideyim. Bir kadınla tanışıp o gece eve götürürüm" diyebilecek adam olamıyorsun. Seni seven, seni hisseden insanları bile üzemiyorsun. Çünkü "üzülmek nedir?" en iyi sen biliyorsun. Değişme vakti arkadaş. Her şeyi geride bırakıp yeni biri olmanın ilk adımı bugün. Bırak insanları düşünmeyi. Onlar üzülecek diye yıllarca kendine eziyet etmeyi de bırak. Güçlüsün, biliyorum. Her acıyı kaldırabilecek kadar umutların var senin. Ama bırak. Bugün yalnızlıktan kurtulma günü olsun. Her şeyi kendin için yaşa. Bahar bir kez de senin için gelsin. Rüzgar senin gülümsemen için dans etsin. Ya sevmeyi öğren ya da sevmeyi bırak. Ben sevmeyi bıraktım. Çünkü ne kadar sevmeyi öğrenmek için çabalasam da başaramadım. Bugün kendine bir yol seç. Ve nefesin kesilircesine kadar koş. Bugün geçmişten vazgeçtiğimiz, kadehlerimizi son bir kez karanlığa kaldırdığımız gün. Bu geçmişe son mektubumdur. Yaşanmışlıklara selam olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlar.