Artık sıkıldım. Anlıyor musun?
Bir kez "Elveda" dedikten sonra, hala hayatımda olmandan sıkıldım.
Her gece seni şarkılarda aramaktan sıkıldım.
Bir mesajında bir umut aramaktan, sıkıldım.
Senden sıkıldım.
İstemiyorum artık.
İstemiyorum gülümsemelerini.
İstemiyorum gülümsemelerini.
"Hoşçakal" dememiş miydin sen? "Elveda" dememiş miydin?
Gitsene hadi. GİT.
Arkana bakmadan GİT.
Umurundaymışım gibi davranma bana, GİT.
Ben yaşarım yine.
Sana susarım.
Kağıtlara bağırırım.
Onları da yakarım.
Sigaramı söndürürüm her bir kelimeye.
Yinede seni saklamam içimde.
Karanlık olur.
Sessizlik olur.
Birde sensizlik olur.
Yine susarım.
İnsanlar "Nasılsın?" diye sorduğunda, dedirtmem "Çok sevmişsin abi" diye.
Bir şarkı çalar da seni hatırlarsam söverim kelimelerine.
Eğer yine seni anımsatırsa o yıldız. Yakarım geceyi geçmişinde.
Bin gecede yaksam sigaramı. Susarım yine.
SUSARIM ULAN! Yaşatmam seni kendimde.
İçimizde doğanların ve ölenlerin kontrolü biz de değil ne yazık ki. Sen öldürüyorsun o da ne bir bakmışsın bir anda kaldığı yerden yıkmaya devam ediyor hayatını. Kendisininkini itina ile baştan yaratırken hem de. Öyle de ironik ki bu yıkımdan haberi bile olmuyor çoğu zaman.
YanıtlaSilVe bizler her defasında kırılan oyuncağını tamir etmeye çalışan çocuklar gibi, ağlayarak umutla yapmaya çalışırız. Ama artık olmayacağını anladığında, bir kenara atar; yeni oyuncaklarda gözyaslarımızı sileriz.
YanıtlaSilAma tabi ki hiçbir oyuncak eskisinin tadını vermez, unutturmaz da. Yeni bir dünya yaratır biz de o dünyada birer yabancı..
YanıtlaSil