Bir Harf Kadardır Aşk.

Aşk ne kadar ironik değil mi ? Bir insan çıkıyor karşına. Zaman daha yavaş akmaya başlıyor. Sessizlik bastırıyor etrafını. Kalbinin atışını hissediyorsun. Sanki duracak. Gülümsüyor uzaktan. Kayboluyorsun. Tanışmak istiyorsun. Onu yaşamak. Bir yolunu buluyorsun. Gülümseyerek "merhaba" diyorsun. Kalbin o kadar hızlı atıyor ki, sanki öleceksin. Ölüm ile yaşam arasında duran o yolda tek başınasın. Sesin titriyor. Korkuyorsun. Sonra, Sonra gözlerine bakıyorsun. Hafif bir rüzgar sanki tenine dokunuyor o anda. Rahatlıyorsun gözlerine bakınca.. "Merhaba" diyor. Sanki ruhun sesleniyor sana. Sanki kendi içinde hissediyorsun o kelimeyi. Derin nefes alıyorsun. Susuyorsun. Ağzını açıyorsun. Bir kelime daha ekleyeceksin. Konuşamıyorsun. İçinde bir kitle imha silahı gibi patlıyor kelimeler.. Bakıyorsun gözlerine gülümsüyorsun o anda...

   Günler geçiyor..

O gün çok mutlu uyanıyorsun. Pencereni açıyorsun. Gülümseyerek merhaba diyorsun gökyüzüne. Hazırlanıyorsun hemen.Birazdan onunla buluşacaksın. Heyecanlısın. Aynanın karşısında şarkı söylüyorsun. Bir yandan da ne giyeceğini seçme telaşındasın. Hazırlanıyorsun çıkıyorsun evden. Buluşma yerine geliyorsun. Duramıyorsun yerinde. Kalbin çok hızlı atıyor yine.. O geliyor. Gülümseyerek karşılıyorsun onu. Hayatında hiç eğlenmediğin kadar eğleniyorsun. Saatler geçiyor fark etmiyorsun.. Çok mutlusun. Gün bitiyor. Ayrılıyorsun ondan. Eve gidene kadar aklında yaşadığın dakikaları canlandırıyorsun. Bir yandan da şapşal şapşal gülümsüyorsun. İnsanlar sana bakıyor. Umursamıyorsun. 

  Aylar, yıllar geçiyor..

Burası benim en zor anlarım. Buraları kelimelerle ifade edemem. Biraz burukluk. Biraz gülümseme. Biraz yalnızlık. O kadar..

Son gün..

O gün geliyor. O son dokunuş. O son gözlerine bakışın. O son kokusunu içine çektiğin gün. Hissediyorsun. Yüzün yerde. Kafanda binlerce paranoyak düşünceler. O anı bekliyorsun. O seni yok edecek anı bekliyorsun.. Çok korkuyorsun. Umudunu bir anda yok etmekten çok korkuyorsun. Düşünüyorsun o son kavgayı. Keşke diyorsun. Keşke bağırmasaydım. Keşke ona kırıcı sözler söylemeseydim diyorsun.. Karşıdan geliyor. İşte. O an. Derin bir nefes çekiyorsun. Hiçbir şey olmamış gibi gülümsemeye çalışıyorsun. Beceremiyorsun. Karşına geçiyor ve konuşmaya başlıyor. Sakince bir şeyler anlatıyor sana. Dinlemiyorsun. Gözlerine bakarak ruhuna "Gitme" diyorsun. Duymuyor. Daha çok bağırıyorsun. Duymuyor yine. Sonra bir kelime duyuyorsun. "Hoşçakal" 

Hoşçakal kelimesi 8 harf. Ne kadar basit değil mi? Ama bilmezler Bir ruhu parçalamak için yeterli olduğunu.

Arkasını dönüp gidiyor. Bağırmak istiyorsun. Bağıramıyorsun. İzliyorsun öylece.Onu hala severken hiçbir şey yapmayıp gitmek ne kadar zor? ve kelimelerle ona dokunmaya çalışıp gidememek. 

Öyle işte..

Bir "Merhaba" ile başlar aşk. 7 harftir.

Bir "Hoşçakal" ile biter umutlar. 8 harftir.

Ne kadar basit değil mi? Bir harf kadar yaşarız aşkı. 

Bir harf kadar..