Huzur

Müzik bir insanın tek hayatıdır. 
Kim bilir
Belki de tek özgürlüğü.

Belki son durağı.

Belki yalnızlığı.

Durduramazsın...

Tek Kişilik Umut

Sevgiliniz olabilir.

Benim yalnızlığım var.

Gülümsemeleriniz olabilir.

Benim gözyaşlarım var.

Tenine dokunduğunuzda güvende hissedebilirsiniz.

Benim yalnızlık rüzgarım var.

Sizler onun gözlerine bakarak güzel sözler söylersiniz.

Benim yorgun şiirlerim var.

Sizler onun nefesini içine çekersiniz.

Ben geçmişi yakan sigaranın dumanını..

Sizler dudaklarında hissedersiniz mutluluğu.

Ben yaşanmış şarkılarda acıyı..

Sizler günaydın mesajı ile uyanırsınız.

Ben hiç doğmayan güneşin yokluğuna söverek..

Sizler gece olduğunda onu  dinlersiniz..

Ben yalnızlığın senfonisini..

Sizler yakınlarınıza anlatırsınız gülümsemesini..

Ben hafif dalgalı denizlere,sessiz gecelere...

Sizler eğlenerek kalabalığı yok ederesiniz.

Ben kulaklığım ile kalabalıkta yokluğu...

En güzeli ne biliyor musun?

Sizler gözlerinizi kapattığınızda onu görememenin korkusunu hissedersiniz.

Ben ise onun yokluğu ile gecenin verdiği huzuru..

Sizler her geçen gün acıyı hissedersiniz.

Ben ise umudu..

 

Yalnızlık Bazen Gülümsetir.

    Yine geceye yaklaşırken, sessizlik bastırıyor.. Yine her gün olduğu gibi anılar havada dolanıyor.. Yine soğuk bir hava karşılıyor bizleri. Yine gülümseyerek dalıyoruz geçmişe. :).

   Şiir defterim nerede benim? ............ İşte buradasın.. Yine başlıyoruz.. Eee bak yalnızlık rüzgarımızda geldi.. Ama artık daha soğuk dokunuyor tenimize.. Ruhumuza dokunması gereken bir şey var.. Bugün ne dersin ruhum? Teoman, Tanju okan, Sezen Aksu üçlemesi yapalım.. Bir şey eksik kaldı... Ahh buldum. Nerede benim kahvem? ...... Kahvemizde hazır. Geceye yaklaşıyoruz yine. Bugünde karanlık. Sandalyemizde oturmuş karanlığı izliyoruz. Şarkılarda dokunuyor ruhumuza yine. Acıtıyor kalbimizi eski hatıralar.. Karanlık. Bugün çok karanlık. Zaten hergün karanlık değil mi? Gülümsüyoruz.. Canın acıyor. Ama gülümsüyoruz. Güzel anılarıda saklamadık ya siyah kutuya.. Güzel anılarımıza gülümsüyoruz.. Bir yudum alıyoruz kahvemizden. Sigaramızdan bir derin nefes çekiyoruz.. Sanki tüm dünyayı içine çekmişsin gibi. Sanki tüm umudu yudumlamışsın gibi. Sen gibi... Ben gibi... Derince çekiyoruz içimize dumanı.. Gökyüzüne bakar mısın ? Ne kadar güzel gülümsüyorlar geceye. :) Sanki bu kadar kötü insanı umursamaz gibi..İnsanlar demişken. Ne kadar garip değil mi? Hepsi boş egolarının peşinden koşuyorlar.. Boş gülümsemeler. Boş hayatlar.. İnsanlar hep aynı. Hiç bir zaman değişmeyecekler sanırım.. Neyse bugün konumuz insanlar değil.. Nerede kalmıştık? haa gülümsemek. Hatırlar mısın? Bir keresinde yağmurda çok kötü ıslanmıştık. Umursamıyorduk şiddetini.. Sen bana bakarak gülümsüyordun yine başını yan tarafa eğmiş bir şekilde.. Ben gözlerinde ki ışıltıyı izliyordum. Üşüyorduk ikimizde. Ama kimin umrunda. aşk denilen o güzel duygu o gece gülümsememizdeydii.. Huzurluyum. Bak gülümsüyorum. :) Güzel anılarımıda atmadım ya.. Huzur buluyorum. Yalnızım.. Yalnızlık her zaman kötü değil. Bugün yalnızlık gülümsemen kadar güzel. Ama her gece böyle değil. Bazen çok fazla canımı yakıyor.. Sen her gece böyle gel aklıma olur mu sevgilim? Ağır yalnızlıkları yaşamak istemiyorum.. Bu gece gökyüzüne bak ve gülümse...  Bir paranoyağın not defterinden sevgilerle..

Dokunmak

Bir soru sorarım ben sıradan bir maskenin altındaki insanlara..

"-Bir insanın en çok yalnızlığına mı dokunmak isterdiniz? Yoksa gülümsemesine mi?Kalbini yaralayan gözyaşlarına mı? Yoksa sizi hisseden ruhuna mı?"

Çoğu kişi bu döngüler arasından bir soru seçer ve cevaplar.

Yalnızlık der, ruhunu kazanmak için.

Gözyaşları der, gülümsemesini yaşamak için..

"-Neden peki?"  

Ruhunu ve gülümsemesini kazanmak için neden en zayıf anında gelirsiniz insanların yanına?

Kazanmak daha kolay dimi? Gülümsemesini kazanmak daha kolay. Acıyan bir kalbin yarasını temizlemeye çalışmak daha kolay.

Bana sorarlar;

"Peki ya sen?"

Dokunmam ben. Uzaktan sessizce izlerim gözyaşlarını, yalnızlığını..

Yine sorarlar;

"Neden"

Biliyorum çünkü. Karanlık yalnızlığına, aydınlanan bir mum gibi dokunurum sessizlik rüzgarında. Gözyaşlarına dokunduğumda gülümsemesine neden olurum yaşanmışların üzerini örten bir maskenin altında.

Dokunmam ben. Beklerim. Uzaktan izlerim. Bir gün güneşin aydınlığına dokunacağını bilirim. Beklerim karanlıkta bir loş ışığın altında. Başını kaldırıp baktığında karanlığa, o gün son kez dokunduğunda yalnızlık rüzgarı ve koca bir çığlığın içinden hissetmişse sesimi, uzaktan gözlerini ararım.. Kara bulutların arkasında gizlenen gökkuşağını görmüşse eğer, yakalamışsa gözlerimin parıltısını, son damlasını dökmüşse gözyaşları, işte o an ona dokunmak isterim. 

Ben bir insanın karanlığına dokunmak isterim..

Şiirlerle Dokundum Sana

/ Bir şiirle başladım seni anlatmaya

"Ne Güzel Şey" adlı şiirle 

80 e yakın şiirim oldu

Gel takvim yapalım
 Ben aşk diyim 

Sen umutsuzluk de. /

Siz Hiç Ağladınız mı?

Siz hiç yaşadınız mı?

Gündüzleri karanlığı

Kalabalık arasında yalnızlığı

Geceleri sessizliği...

Siz hiç beklediniz mi?

Geçmişten kalan gülümsemesini

Tekrar sarılmasını

O son seslenişini...

Siz hiç hissettiniz mi?

Karanlıkta sessiz çığlıkları

Özlem rüzgarını

Umutsuz bakışları..

Siz hiç kaybettiniz mi?

Bir gökkuşağının rengini

Şarkıların o güzel melodilerini

O umutla parıldayan yıldızın gülümsemesini..

Siz hiç ağladınız mı?

"Ayrılık" kelimesinin sonsuzluğunda

Arkasına dönüp gidişinde

Son kez size bakışında...

Ben sensizliği hiç tatmadım ki,

Bilemem geceleri hissettiğim acıları.

Ben sensizliği yaşamadım ki,

Hissedemem sensiz çalan şarkıları..