Yüzyıllardır kılıç darbeleri yemiş bir kral gibi.
Güneşin yokluğuna sövülen zaman dilimi,
Yakılan sigaranın eksilttiği bir nefesin yok olma anı gibi.
Bazı anılar gülümsetir bizleri,
Gökyüzünde uçurttuğu-muz o uçurtma gibi. İnsan acı çekmeyi sever oysaki,
Seni ilk gördüğüm anda "merhaba" demek gibi.
Geceleri okuduğum şairin kelimeleri,
Seni izlerken hissettiğim o duygular gibi.
Sensizken dinlediğim müziğin melodileri,
Bir notadan çıkan vurgunun ölüm sesi gibi.
Defalarca geçtiğin hırpalanmış kaldırımlarda,
İlk defa yalnız ıslanıyormuşum gibi.
İnsan ıslanmayı sever oysaki,
Seni ilk kez kollarıma aldığım o an gibi.
Aslında her şey yaşanmış ve bitmiş sanki,
Tek başına uçan o kuş misali
Sessizlikte yaşanır bir rüzgarın esintisi,
İlkbaharı hisseden o yaprak gibi.
Her attığın adımda bir yaşam izi,
Geçmişi karalayan o gölge gibi.
Gülümsemelerin tanrısıydık sanki,
Her bir yaşamı bekleyen ölüm bekçileri gibi.
Aşkın umutsuz lorduydum oysaki,
Bir zamanlar kaybettiğim sen gibi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlar.