Bir İlkbahar Gibi; "Sen ve Ben"

Düşünsene bir iskeledeyiz. Sen yine gülümsüyorsun bana.



Düşünsene uzaklardayım. Sen yine beni hayal ediyorsun.
Düşünsene tek başımayım. Sen yine benimle ilgileniyorsun.
Düşünsene gülümsüyorum. Sen yine heyecanlanıyorsun.
Düşünsene yanındayım. Sen yine gözlerini kapatıyorsun.
Düşünsene her gidişimde gözlerine derin derin bakıyorum. Sen yine hüzünleniyorsun.

Düşün. Sadece iki dakika düşün.
Geçmişi düşün.
Seninle ilk kez bakıştığımız anı düşün.
İlk kez öpüştüğümüz,
İlk kez eğlendiğimiz,
İlk kez uyuyamadığımız anı düşün.

Bana aşık olduğun anı düşün.
Kalbinin hızla çarptığı o anı.
Kendini güvende hissettiğin o anı.
Sımsıkı sarıldığın o anı...


Düşün.!
İlk kez ağladığımız anı düşün.
İlk kez korktuğumuz,
İlk kez sustuğumuz,
İlk kez hayal kurduğumuz anı düşün.

Bizi düşün.
Sonsuza dek yanında olduğumu düşün.

Düşün bi. Düşün.
Sarılarak uyandığımızı,
Sana gülümseyerek günaydın dediğimi,
Her an seni özlediğimi,
Seni hissettiğimi..

Düşün.
Tekrar başa döndüğümüzü,
Tekrar gülümseyerek "Merhaba" dediğimizi,
Tekrar zamanın durduğu anı düşün.

Hissedebilir misin yeniden beni? 
Yaşayabilir misin tekrar o sevgiyi?
Açabilir misin geçmişin rüya perdesini? 

Olmaz mı sen ve ben?

Bir ilkbahar gibi.

Tekrar yeniden.