Bir keresinde öğrenmiştim
Koca bir yağmuru pencerede izlerken,
Sessizliği dinlemeyi
Çocuktum
Görememiştim
Büyüdüm
Kocaman gülümsedim
Gülümsemek bir yara iziymiş
Kanadı zamanla
Dindiremedim.
O loş ışığın altında
Bir sigara yaktım
Ölü bir romantizm vardı gökyüzünde
Gökyüzü haklıydı
Yanılmıştım
Geriye bir kalem bir hatıra defteri kaldı
Durmadan yazdım.
"Severken düşünür müydük?" diye
Terk etmek için düşünürmüş insan
Aşıktım
Anlamamıştım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlar.