17/04/---- Yok Edilmiş Bir Gün

Her şeyin değiştiği gün.
 Gülümsemelerin hüzünlerle boğuştuğu o karanlık gün. 
Her şeyi o gün hissetmeye başladım. Korkuyu ilk o gün hissettim. Acıyı ilk o gün tanıdım. Bir pencerenin ardından ilk kez o gün uzun uzun daldım. 
Ne hissediyordum? -Düşüncelerim?- Ne hissettiriyordu bana. Bilmiyordum.
Sadece o ilkbahar yağmurunu izliyordum. 
Bir şeyler eksilmişti. Bir şeyler değişmişti. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. 
Anlamıştım. 
O gece hiç uyumamıştım. Saatlerce tek yaptığım şey düşünmekti. 
Ben ne yapıyordum böyle? Delirmiştim. Ama koca bir sessizliğin içinde delirmiştim. 
Sigaramdan her çektiğim nefeste acıyordu içim. 
Gidiyordun sen. Yavaş yavaş benden gidiyordun. 
Bunaldım. 
Hızlıca kalktım yerimden. Sokağa attım kendimi. 
Yürüdüm. 
Hiç durmadan saatlerce yürüdüm. 
Durdum. 
Başımı kaldırdığımda ise bir loş ışığın altında, rüzgarın yağmurla dans ettiği bir sessizlikte bir başımaydım. 
İşte ilk kez o zaman gidişini izledim. 
Sessizce, yağan bir yağmurunun altında, son sözlerinden beni yok ettiğin anı izledim.