Merhaba, sevgilim. Sevgilim diyorum hala kızmıyorsun dimi? Kızma. Dinlemiyorsun sanırım beni. Olsun dinleme. Ama ben yinede biraz anlatmak isterim sana kendimi. Bugün yine aynıydım. Biraz sessizdim. Eskimiş, gülümseyen bir maske vardı yine yüzümde. Birde kulaklığım.. Takıyorum kulaklığımı, ilk parçam her zaman ki gibi "Ayten Alpman-Ben varım" şarkısı oluyor. Şu bizim şarkımız.. Sen hep Cem Adrian'dan dinlerdin. :) Kayboluyorum ilk gün gibi o şarkıda. Sanki ben yokum bu dünyada gibi. Sanki insanlar bir hayal ürünü gibi.. Okula giriyorum.. Arkadaşlar selam veriyor. Gülümsüyorum. Gülümsemekten yoruldum. Ama gülümsemek zorundayım. İnsanlar sırf geceleri yalnızlık rüzgarına dokunduğumu anlamasınlar diye mutlu görünüyorum.. Okulda zor geçiyor.. İnsanlar. Kalabalık. Boğuyor.. Yalnız kalmak istiyorum. Gidiyorum bir köşeye.. Oturuyorum. Seni özlüyorum.. Öyle işte.. En çokta ne zaman canım acıyor biliyor musun? Gece olduğunda o hep gösterdiğim yıldız var ya, şu en çok parlayan. Adı umut demiştim. Onunla dertleşiyorum. Seni anlatıyorum. Seni bekliyorum. Acıyor. Gelmeyeceğini bile bile bekliyorum işte. Acıyor canım. Olsun. Bekliyorum ben. Umarım sen mutlusundur sevgilim. Çünkü beni ayakta tutan tek şey senin gülümsemen. :) Birazdan yine kahve mi yapıp, o loş ışığın altında, şarkılarda kaybolacağım. İyi geceler sevgilim..
"Sen olmadan bu kalp nasıl sevebilir başka insanı? Hayatında olduğun sürece ben yaşatabilirim umutlarını. Sev çok sev yaşat umutlarımı"
"Maskemin bile taşıyamayacağı gülümsemeler oluyor bazen. Çıkartıp maskemi karanlığında ağladığım geceler.."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlar.