Son Umut Gülümsemen.

Bugün bu şehire son kez dokunuyorum. Saatlerim kaldı. Dönüyorum. Senin için sevdiğim bu şehirden uzaklaşıyorum. 

İçimde bir umut vardı. "Belki" ile başlayan cümleler, hayaller vardı. 

Belki beni görmek istersin diye. Belki beni özlemişsindir diye. Belki yine sarılırsın sımsıkı diye.

Ama, sadece kendimi kandırmışım.

Özlesen, kokumu özlesen gelirdin. Bir kez olsun gülümsemek için bile gelirdin.

Boşver.

Son umut gülümsemendi.

 hayal işte...
Boşver...

"Valizini alarak terk etmek bu şehri,

Ne acıdır o, karanlıkta kaybolmak gibi."